Vreemd voorwerp ingeslikt

Vreemde voorwerpen ..

Met een zekere regelmaat treffen we dieren in onze praktijk honden die een vreemd voorwerp ( corpus alienum) hebben opgegeten. Meestal hebben eigenaren niet gezien dat hun hond iets heeft doorgeslikt en worden we geconsulteerd omdat het dier ziek wordt. Niet meer willen eten en braakklachten zijn de meest voorkomende klachten. De voorwerpen, die we aantreffen variëren van speelgoed, balletjes, kledingstukken, kluiven van bot of kraakbeen tot metalen voorwerpen, zoals sleutelbossen en buisjes die worden gebruikt bij het speuren, etc.

Honden kunnen soms al lang geleden iets hebben opgegeten en pas dagen tot weken later klachten ontwikkelen, omdat het voorwerp eerst in de maag blijft liggen en daar weinig klachten veroorzaakt. Pas als het via de maaguitgang de twaalfvingerige darm en daarna de dunne darm ( jejunum) binnen treedt ontstaan de symptomen. Door peristaltische bewegingen wordt het voorwerp naar achteren bewogen tot het vastloopt. Een bekende blokkade is de overgang van de dunne darm via de blinde darm naar de dikke darm. Als het voorwerp vastloopt treden er een aantal problemen op. Omdat er geen passage meer is zal een dier opgenomen voedsel en water gaan uitbraken. Vaak is het voedsel al deels verteerd en ziet het eruit en ruikt het als dunne ontlasting. We noemen dat faecaal braken. Faecaal braken duidt altijd op een passage stoornis en beschouwen we als een alarmerend symptoom. Er moet met spoed worden onderzocht en behandeld. Bij een darmafsluiting, een ileus, zien we ook andere symptomen. De dieren hebben buikpijn en worden daardoor slomer, willen na enige tijd niet meer eten en drinken en als ze wel iets doorslikken komt het er vaak na korte tijd met een boog weer uit. Soms is er nog wel ontlasting! In de dikke darm en de einddarm kan immers nog ontlasting zitten en dat komt er als normale keutel, maar soms ook als diarree uit als het hele maagdarmkanaal al ernstig ontregelt is. De dieren kunnen koorts krijgen, omdat de darm rond het vreemde voorwerp erg uitrekt en beschadigd en ontstoken raakt. Er is altijd sprake van een meer of minder locaal aanwezige buikvliesontsteking.De darm is ter plaatse vaak vuurrood en uitgerekt, maar soms ook donker verkleurt ( via blauw naar zwart). Ook de aderen die de darm ter plaatse voeden zijn vaak ontstoken en door de slechte circulatie raken ze soms verstopt door thrombi ( stolsels). Als er te lang gewacht wordt met ingrijpen kan er een perforatie optreden. Soms ontstaat een perforatie al in enkele uren. Vooral als het voorwerp scherpe randen heeft. Na een perforatie verslechtert de toestand van de patiënt erg snel, omdat darminhoud de buik inloopt. Ze worden snel slomer, kunnen blijven braken, waarbij er vooral wit maagslijm met gal wordt opgegeven en raken in shock. Bij shock valt op dat het dier steeds slechter kan bewegen, slap wordt, een ondertemperatuur krijgt en bleke slijmvliezen krijgt. In een volgend artikel zal ik over het syndroom shock schrijven.

De behandeling van een ileus is altijd operatief. De buik wordt in de midlijn geopend en het aangetaste stuk darm wordt uit de buik gelicht. Afhankelijk van de toestand van de darm wordt besloten of het voorwerp middels een incisie verwijderd kan worden of dat er een meer of minder lang stuk darm verwijderd moet worden. Het is altijd een lastige ingreep met als risico dat de darmwond of las niet goed geneest. Er wordt immers altijd in een ontstoken gebied geopereerd. De peristaltiek van de darm is vaak minder goed en er kunnen verklevingen op de wond plaats vinden van andere darmen of organen, waardoor er weer nieuwe passageproblemen kunnen optreden. De dieren krijgen een intra veneus infuus met antibiotica en pijnbestrijding en blijven enige tijd in onze opname. Al snel mogen ze weer drinken en na 24uur ook weer kleine beetjes eten. Als een patiënt na 24 uur niet wil eten is dat voor ons een reden om alles nog eens goed te controleren….

Daan Kranendonk, Dierenkliniek Putten

www.dierenkliniekputten.nl

www.facebook.com/DierenkliniekPutten